Woensdag 30 augustus 2023

Het was een onrustig nachtje met een hoop alarmen die op de kamer afgingen. In de avond was Jamie zijn drukverband er nog afgehaald. en om half 1 snachts heeft hij voor het eerst soort van gelopen richting het Toilet. Na veel wakker zijn ging de ochtend eigenlijk wel voorspoedig en kregen we te horen dat we maar veel moesten wandelen en lekker op pad moesten gaan in het ziekenhuis. Wel had jamie een beetje last van koorts. Om half 10 kregen we al een oproep om even naar beneden te gaan om een Echo te maken.

ECHO:

de cardioloog is echt tevreden. Sterker nog het zag er beter uit de dag ervoor. De lichaamsslagaderklep lekte minder dan de dag er voor. Verder zijn ze gewoon heel tevreden. De koorts verwacht hij gewoon van de vaccinatie/verkoudheid. Niet van een longontsteking. Verder moet het infuus er nog uit en de hechting. Jamie raakte meteen weer in volle paniek en angst. Er is afgesproken om dat dan onder een klein roesje te doen waardoor hij zal slapen. en het liefst zo snel mogelijk als de cardioloog weer tijd had. 11:00.

Wij zijn om de tijd door te komen naar het Maxima centrum gelopen op zoek naar Brownies. Want Jamie wilde heel graag een brownie. Brownies hadden ze niet, maar wel een lekkere grote chocolade koek. Maar de hele weg was hij aan het klappertanden, en trillen omdat hij zo bang was. Toen weer snel terug. Het slaapmiddel in de vorm van een heel vies drankje. De vieze smaak wilde niet weg en Jamie viel niet makkelijk in slaap. Toen hij eindelijk wel weg was begonnen ze met de hechting maar daar werdt hij wakker van. Hij was nog steeds heel bang en zat echt te jammeren, maar had de kracht niet meer om er veel tegen te doen. Vooral het infuus vond hij het engste. Maar ook dat is gelukt. Daarna kom hij niet zo goed praten zei hij. Slapen wilde hij eerst nog steeds niet, maar na wat aansporing heeft hij toch even lekker geslapen.

Koorts:
Maar toen begon het geëmmer. Jamie werdt wakker rond hal 2 met 40,2 graden koorts. Op zich geen ramp. Maar hier gaan dan toch wat belletjes rinkelen want in die klep kan heel snel een bacterie komen. Daarom moet je gewoon voor altijd heel goed opletten met wondjes en infecties. Maar Jamie was ontzettend eigenwijs, want die wilde al de hele dag naar het restaurant om te eten. Dus hoppa in de rolstoel mee naar beneden. Maar iets uitzoeken ging eigenlijk niet. Mijn ouders kwam langs maar in het restaurant merkte we dat het niet echt ging met Jamie dus zijn we weer naar boven gegaan. Daar is hij lekker in bed gaan liggen. Maar echt veel kwam er niet uit. Mijn ouders zijn weg gegaan en toen is de zaal arts langs geweest. Die maakte zich toch wel zorgen en wilde misschien wel bloed gaan prikken (het verboden woord in de buurt van Jamie).
Het vriendje van Jamie, Matias kwam langs en dat vond Jamie wel heel fijn. Uiteindelijk knapte hij daar wel wat van op, al was zijn energie echt nog wel laag. Samen nog even in bed naar een filmpje kijken en toen weer gedag gezegd.

De rest van de dag hebben we een beetje aangemodderd. Zo vreemd dat je in de ochtend nog denkt ach we kunnen wel naar huis, en smiddags is het compleet anders.

In de avond nog een grote discussie gehad met de zaalarts hier samen met de pedagogisch medewerker. Protocol is echt wel prikken nu, maar ja die prikangst is zo groot. Tja, de nacht zouden ze aankijken, maar het liefst zouden ze in de avond nog op onstekingswaarden prikken.